روزهای طلبگی

ابوبکر و عمر نیز از زلزله به انسان_کامل و امام زمان پناه بردند:
از وجود مبارک حضرت_زهرا (سلام الله علیها) نقل کردند که:
در دوره ابوبکر و زمان خانه نشینی امیرمؤمنان، زلزله ای شدید و مستمر، مردم را هراسان و ترسان به ابوبکر و عمر پناهنده کرد.

ولی آنان را هم دیدند که با فزع به علی (علیه السلام) پناه برده اند.
 پس مردم نیز به دنبال ابوبکر و عمر به درگاه علی (علیه السلام) و منزلش رفتند.
امام علی (علیه السلام) در حالی که غم و نگرانی ای نداشت از منزل خارج شد و به سوی بلندایی رفت و آنجا نشست و مردم و ابوبکر و عمر نیز اطرافش نشستند؛ در حالی که هراسان به دیوارهای #مدینه می نگریستند که از زلزله به جلو و عقب می رود.
 پس امیرمؤمنان علی (علیه السلام) به آنان گفت: 

گویا از چیزی که می بینید ترسان و وحشت زده اید؟! گفتند: چرا وحشت زده نباشیم، مثل این را تاکنون ندیده ایم.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود: پس امیرمؤمنان لبانش را تکان داد و سپس دستش را روی زمین زد و فرمود:

تو را چه شده است ؟! ساکن شو و بایست. و زمین از زلزله ایستاد!
فَحَرَّكَ شَفَتَيْهِ ثُمَّ ضَرَبَ الْأَرْضَ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ مَا لَكِ اسْكُنِي فَسَكَنَتْ.
 پس مردم تعجبشان از توقف زلزله بیشتر از خود زلزله برانگیخته شد.

امیرمؤمنان به آنان گفت: تحقیقا شما از کار من تعجب کردید. گفتند: بله.
امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود:
من همان کسی هستم که خدا می فرماید:
«إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها»؛
 أنَا الرَّجُلُ الَّذِي قَالَ اللَّهُ إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها فَأَنَا الْإِنْسَانُ الَّذِي يَقُولُ لَهَا مَا لَكِ يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها إِيَّايَ تُحَدِّثُ.
پس من همان انسان هستم که به زمین می گوید: تو را در این روزگار چه می شود؟! و زمین خبرهایش را بازگو کند و فقط برای من بازگو کند.

دلائل الإمامة، ص ۶۶ / علل الشرایع، ج ۲، ص ۵۵۶ / مناقب آل ابی طالب، ج ۲، ص ۳۲۴ / بحار الأنوار، ج ۴۱، ص ۲۵۴.