روزهای طلبگی

ابوبکر و عمر نیز از زلزله به انسان_کامل و امام زمان پناه بردند:
از وجود مبارک حضرت_زهرا (سلام الله علیها) نقل کردند که:
در دوره ابوبکر و زمان خانه نشینی امیرمؤمنان، زلزله ای شدید و مستمر، مردم را هراسان و ترسان به ابوبکر و عمر پناهنده کرد.

ولی آنان را هم دیدند که با فزع به علی (علیه السلام) پناه برده اند.
 پس مردم نیز به دنبال ابوبکر و عمر به درگاه علی (علیه السلام) و منزلش رفتند.
امام علی (علیه السلام) در حالی که غم و نگرانی ای نداشت از منزل خارج شد و به سوی بلندایی رفت و آنجا نشست و مردم و ابوبکر و عمر نیز اطرافش نشستند؛ در حالی که هراسان به دیوارهای #مدینه می نگریستند که از زلزله به جلو و عقب می رود.
 پس امیرمؤمنان علی (علیه السلام) به آنان گفت: 

گویا از چیزی که می بینید ترسان و وحشت زده اید؟! گفتند: چرا وحشت زده نباشیم، مثل این را تاکنون ندیده ایم.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود: پس امیرمؤمنان لبانش را تکان داد و سپس دستش را روی زمین زد و فرمود:

تو را چه شده است ؟! ساکن شو و بایست. و زمین از زلزله ایستاد!
فَحَرَّكَ شَفَتَيْهِ ثُمَّ ضَرَبَ الْأَرْضَ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ مَا لَكِ اسْكُنِي فَسَكَنَتْ.
 پس مردم تعجبشان از توقف زلزله بیشتر از خود زلزله برانگیخته شد.

امیرمؤمنان به آنان گفت: تحقیقا شما از کار من تعجب کردید. گفتند: بله.
امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود:
من همان کسی هستم که خدا می فرماید:
«إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها»؛
 أنَا الرَّجُلُ الَّذِي قَالَ اللَّهُ إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها فَأَنَا الْإِنْسَانُ الَّذِي يَقُولُ لَهَا مَا لَكِ يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها إِيَّايَ تُحَدِّثُ.
پس من همان انسان هستم که به زمین می گوید: تو را در این روزگار چه می شود؟! و زمین خبرهایش را بازگو کند و فقط برای من بازگو کند.

دلائل الإمامة، ص ۶۶ / علل الشرایع، ج ۲، ص ۵۵۶ / مناقب آل ابی طالب، ج ۲، ص ۳۲۴ / بحار الأنوار، ج ۴۱، ص ۲۵۴.

​

✍شهيد ستاري به روايت همسر،❣
یک بار با عصبانیت ایستادم بالای سر منصور و نمازش که تمام شد، گفتم «منصور جان، مگه جا قحطیه که می‌آی می‌ایستی وسط بچه‌ها نماز؟ خُب برو یه اتاق دیگه که منم مجبور نشم کارم رو ول کنم و بیام دنبال مهر تو بگردم.» 
تسبیح را برداشت و همان طور که می‌چرخاندش، گفت «این کار #فلسفه داره. من جلوی این‌ها نماز می‌ایستم که از همین بچگی با نماز خوندن آشنا بشن. مهر رو دست بگیرن و لمس کنن. من اگه برم اتاق دیگه و این‌ها نماز خوندن من رو نبینن، چه طور بعداً به‌شان بگم بیایین نماز بخونین!؟»
قرآن هم که می‌خواست بخواند، همین طور بود. ماه رمضان ها بعد از سحر کنار بچه‌ها می نشست و با صدای بلند و لحن خوش قرآن می‌خواند. همه دورش جمع می‌شدیم. من هم قرآن دستم می گرفتم و خط به خط با او می خواندم. اصلاً اهل نصیحت کردن نبود. می‌گفت به جای این که چیزی را با حرف زدن به بچه یاد بدهیم، 
🌷باید با عمل خودمان نشانش بدهیم.🌷

​

پیشگویی امام صادق(ع) از حضور حضرت معصومه(ع) در قم
قال أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): وَ إِنَّ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَةُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِيهَا امْرَأَةٌ مِنْ أَوْلَادِي تُسَمَّى فَاطِمَةَ فَمَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ قَالَ الرَّاوِي وَ كَانَ هَذَا الْكَلَامُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ يُولَدَ الْكَاظِمُ عَلَيْهِ السَّلَام‏.
🔻امام صادق علیه السلام فرمود: 

برای ما حرمی است و آن شهر قم است و به زودی بانویی از فرزندان من در آن جا دفن می ‌شود که نامش فاطمه می ‌باشد. هر کس او را زیارت کند، بهشت برای او واجب است. راوی حدیث می گوید: امام صادق علیه السلام این فرمایش را زمانی بیان فرمودند؛ امام کاظم علیه السلام هنوز به دنیا نیامده بودند.

📗بحار الأنوار، ج‏57، ص: 217-216