روزهای طلبگی

حاج آقا مجتبی تهرانی:

این نکته را بگویم که این همه در روایات ما تأکید شده است که با دوستان خدا رابطۀ دوستی برقرار کنید و اولیای خدا را دوست بدارید، برای چیست؟ چون این دوستی نقش سازندگی دارد. نکتۀ حسّاسی است؛ چراکه محبّت، پیروساز و اثرگذار است. در آیۀ شریفه از زبان پیغمبراکرم(ص) می فرماید: (اِن کنتُم تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی)1️⃣؛ «فاء» در اینجا «فاء تفریع» است؛ چه ارتباطی با هم دارند؟ اگر خدا را دوست دارید، من را متابعت کنید. باید بگوید: «اِن کُنتُم تُحِبُّونَ اللَّهَ فَأَطِیعُوا اللَّهَ». امّا در آیۀ شریفه می فرماید: «فَاتَّبِعُونِی». در واقع حبّ به خدا حبّ به اولیای خدا را در پی دارد و حبّ به اولیای خدا پیروساز است. خدا که در بین ما نیست. چقدر زیبا است! «إِن کُنتُم تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی». در واقع این تبعیّت از پیامبراکرم(ص) حلقۀ رابطۀ ما با خدا است؛ چراکه حبّ به خدا، حبّ به غیرخدا را در پی دارد. حبّ به اولیای خدا است که برای انسان سازنده است؛ یعنی روی اعمال انسان نقش دارد و پیروساز است. 

1️⃣ سورۀ مبارکۀ آل عمران، آیۀ 31

امام خامنه‌ای :

حوزه امروز به فهم سیاسی نیازمندتر است. آمیختگی روحانیت و انقلاب چنان است که هیچ یک نمی‌توانند یکدیگر را نادیده بینگارند و به تغافل عبورکنند. حوزه در مسند سکانداری انقلاب بایستی بداند که بر کدامین موج قرار دارد و به کدامین سمت و سو کشتی طوفان‌زده را راهبری می‌کند.

امروز دیگر مثل سابق نیست که علما بروند کنج خلوتی را پیدا کنند و با خیال راحت در آنجا درس بخوانند. نه، عالمی که فردای این مملکت احتیاج دارد، باید با مسائل زندگی و مسائل روز آشنا باشد. سیاست و فهم سیاسی و جهت‌شناسی سیاسی جزو شؤون عالم است.

طلبه امروز نمی‌تواند با درس خواندن وظیفه خود را تمام شده بینگارد، باب فهم سیاسی را بر خود مسدود کند، دروازه‌های اجتهاد را از کانال عزلت در مدرسه و گوشه‌گیری از دنیای سیاست بداند، با عمل سیاسی احساس بیگانگی کند، توغل در کتاب و دفتر را از هر تکلیف اجتماعی برتر بپندارد و افتخار خود را در پرهیز از زندگی سیاسی و کار اجتماعی تلقی کند.

اگرچه درس خواندن و آشنایی به معارف و خودسازی و پرداختن به درون و باطن، خود یکی از فرایض مهم بلکه مهم‌ترین فرایض است اما این فریضه مهم نبایستی ما را از جریاناتی که در کشور می‌گذرد و وظایفی که در مقابل این جریانات داریم و نیز از حضور در صحنه‌های اجتماعی و کمک به پیشرفت انقلاب و شناخت توطئه‌های دشمنان انقلاب و پیگیری شیوه‌هایی که این توطئه‌ها را خنثی می‌کند و لبیک گفتن به نیازهای عمومی جامعه و رفتن در جبهه‌های خطر و احیانا جانبازی کردن و جان دادن غافل کند.

ما نمی‌گوییم که شما به یک مدرسه بروید و درس بخوانید و فقط در و دیوار مدرسه و کتاب درس و استاد را ببینید و دیگر کارتان به سیاه و سفید آنچه در این برهه عظیم حساس در این مملکت می‌گذرد نباشد. نه، ما چنین توصیه‌ای نمی‌کنیم بلکه توصیه می‌کنیم که شما شیران روز و راهبان شب باشید.

نظام انقلابی با مشکلات و فراز و نشیب فراوان روبه‌رو بوده و خواهد بود. جامعه ما بایستی از چون و چرای آن مطلع باشد و در خود زمینه‌های مقاومت و تداوم انقلاب را پدید آورد. این مهم نیازمند فهم و تحلیل درست سیاسی است. در این زمینه حوزه تکلیفی مضاعف دارد. از یک سو خود به عنوان یک عضو جامعه باید سمت و سوی انقلاب را درک کند و همگامی نشان دهد، از سوی دیگر در مکانت اجتماعی‌ای که دارد مورد توجه و مرجع مردم است و باید پاسخی برای پرسش‌های مردمی داشته باشد و با درک معادلات آشکار و پنهان و ارائه آن همگامی جامعه و انقلاب را بسامان‌تر سازد.

یکی دیگر از کارهایی که در حوزه لازم است و حوزه با خلأ آن رو‌به‌روست، این است که مسئولان و اکابر و شخصیت‌ها و رهبران حوزه مثل مراجع تقلید و مدرسان بزرگ و شورای مدیریت و امثال اینها باید کاری کنند که در داخل حوزه علمیه درک از مسائل جاری عالم و قدرت تحلیل و فهم این مسائل در عالی‌ترین سطح خودش در کشور وجود داشته باشد. یعنی ما باید کاری کنیم که حوزه علمیه قادر باشد به وسیله اغلب افرادش، حالا نمی‌گوییم همه افراد، در فضای عمومی کشور بینش درست سیاسی و فهم مسائل جاری را در اختیار دیگران بگذارد و مردم را هدایت کند و پیش ببرد.

آیت الله جوادی آملی :

• لحظه‌ای از فراگیری علوم غفلت نکنید! هیچ گاه بی‌طهارت نباشید. همیشه نمازتان اول وقت و با جماعت باشد. درس را طوری بخوانید که بعد بتوانید تدریس کنید، نه برای اینکه نمره بگیرید.
• اگر طرزی درس خواندید که نتوانستید تدریس بکنید دوباره بخوانید؛ چون معلوم می‌شود درس را نفهمیده‌اید. دو بار مطالعه کنید؛ یکی اینکه کتاب چه می‌گوید، یکی اینکه من اگر دست به بنان یا بیان بردم و خواستم تدریس کنم چه بگویم، درس به قلم بردم خواستم بنویسم چطور بنگارم وگرنه انسان عمر می‌دهد و چیزی نمی‌گیرد. طرزی درس بخوانید که بتوانید خوانده را به دیگران منتقل کنید و تدریس کنید که بعد از چند مدّت به لطف الهی از نظر استاد حوزه علمیه و مدرسه پربرکت شما خودکفا باشد.
• راه برای همیشه مَهیعه و وسیع است. بسیاری از علوم از درون می‌جوشد اگر خدای سبحان فرمود: «مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا» این تنها مربوط به ثواب در قیامت نیست. هر کس هر قدمی در راه خدا بردارد خدا ۱۰ برابر پاداش می‌دهد. اگر کسی در حوزه یا دانشگاه برای رضای خدا یک ساعت محقّقانه زحمت کشید نتیجه ده‌ساعته را می‌برد. این وعده الهی است و همیشه سعی کنید به لطف الهی علومی را که قرآن و عترت به ما آموخت که قابل احصاء نیست و در همین دعاهای ماه شعبان می‌خوانیم اینها معدن علم‌اند بهره وافی و کافی ببریم.
• ما اگر خواستیم ببینیم این درسی که به ما دادند عالِم شدیم یا نه، این دو نشان دارد؛ یک نشانِ ظاهری که قبلاً بیان شده، یعنی اگر ما توانستیم خوب تدریس بکنیم یا خوب تألیف بکنیم معلوم می‌شود این مطلب را فهمیده‌ایم. ولی یک نشان باطنی دارد که بسیار عمیق است و آن این است که اگر مطلبی را فهمیدیم عالِم شدیم، اگر عالِم شدیم می‌شویم وَزین، سنگین، باوقار، متواضع؛ نه بی‌جا حرف می‌زنیم، نه بی‌جا کار انجام می‌دهیم. طرز نشستن ما، خوابیدن ما، گفتار ما، رفتار ما ادیبانه است. یعنی مؤدّب می‌نشینیم، مؤدّب حرف می‌زنیم، مؤدّب غذا می‌خوریم، ادبِ دینی داریم. در تمام شئون زندگی علم آدم را سنگین می‌کند حرفِ سبک نمی‌زنیم، حرف سبک گوش نمی‌دهیم، نوشته‌های سبک نداریم، نوشته‌های سبک را نمی‌خوانیم، حرفِ سنگین برای انسانِ سنگین است.
• اینکه ذات اقدس الهی به رسولش فرمود: «اِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً» یعنی این حرف وزین است. سنگ، سنگین است ولی وزین نیست. علم وزین است، وزنه دارد، قرآن وزنه دارد، روایات و ادعیه وزنه دارند.
• راهی که طالبان علوم الهی طی می‌کنند بسیار وسیع است. هیچ کسی بهانه‌ای ندارد زیرا این راه هم وسیع است و هم همراهان خوبی در این راه انسان را همراهی می‌کنند. هیچ کسی نمی‌تواند بگوید این راه سخت است، رفتنش دشوار است، مزاحمت فراهم است. بسیاری از بزرگانی که در حوزه‌های علمی به مقاماتی رسیدند بسیاری از آنها امکاناتشان از طلاب کنونی کمتر بود و بسیاری از آنها هم از مناطق روستایی برخاستند. چه در بخش‌های حکمت، چه در بخش‌های تفسیر، چه در بخش‌های فقه، چه در بخش‌های اصول و در سایر علوم اسلامی طلبه‌هایی از همین روستاها برخاستند و به مقامات والای علمی رسیدند.
• ما هر روز مهم‌ترین سرمایه را داریم صرف می‌کنیم. کسی که عمرِ محدودی دارد هر روز دارد سرمایه صرف می‌کند، نه تنها هر روز، هر دَم و هر نفس. این بیان نورانی امیرمؤمنان علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) است که فرمود: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَی أَجَلِهِ»؛ یعنی هر نفسی که انسان می‌زند یک قدم به قبر نزدیک‌تر می‌شود.

• گاهی اوقات یک جوان وقتش را به بازی‌کردن و اتلاف صرف می‌کند، بعد از ۲۰ سال می‌شود یک نیروی قراضه، یک وقت است که در تحصیل علمِ حوزه و دانشگاه می‌کوشد بعد از ۲۰ سال می‌شود یک درخت سیب، یک درخت گلابی. حرکت، گاهی بازدهش پشت‌سر است چیزی در دست نیست گاهی همه حرکت را انسان به ریشه خود می‌دهد می‌شود شجره طیّب.‏

🌸‍
 آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):
❤️‍ انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند، هیچ دعایی را کوچک نشمارید، شاید استجابت در همان دعا باشد.
❤️‍ هر کس بعد از نماز، یک دعا پیش خدا محل دارد که حاجت بگیرد، آن وقت بلند می شود و می رود.
❤️‍ تا نماز را خواندی بلند نشو و نرو ، تعقیبات بخوان، دعا بخوان. همانطور که بادبادک بدون دنباله بالا نمی رود، نماز هم بدون تعقیبات بالا نمی رود. 
❤️‍ بعد از نماز حتما تعقیبات بخوان. بنشین در خانه خدا و گدایی کن و حاجت بخواه. شاید همین امشب دعایت گرفت.
❤️‍ انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند. خود خدا می فرماید:شما بخوانید مرا، من مستجاب می کنم دعایتان را.

🔰پیامبر(ص) قبل از بعثت هم اخلاق خوب داشتند، اما چرا کسی با ایشان دشمنی نمی‌کرد؟
🔹 اگر به اخلاق #شخصی پیامبر(ص) بپردازیم ولی دربارۀ سیاست‌ورزی و سیرۀ سیاسی ایشان تأمل نکنیم، کار نابه‌جایی است؛ پیامبر(ص) قبل از #بعثت هم #اخلاق خوب داشتند، اما چرا کسی با ایشان دشمنی نمی‌کرد؟ چرا قبل از بعثت کسی با ایشان جنگ نکرد؟ پس دعوا سرِ اخلاق پیامبر(ص) نبود، بلکه بعد از بعثت، چون سیاست‌ورزی پیامبر(ص) در عرصۀ جامعه شروع شد، دشمنی با ایشان هم شروع شد. 
👤علیرضا پناهیان- میلاد رسول خدا(ص)- ۹۵/۹/۲۷
🌺 بعثت رسول خدا(ص) مبارک🌺