روزهای طلبگی

مقام معظم رهبری: در مسجدی که بنده نماز میخواندم، بین نماز مغرب و عشا هیچ وقت داخل مسجد جا نبود؛ همیشه بیرون مسجد هم جمعیت متراکم بود؛ هشتاد درصد جمعیت هم قشر جوان بودند؛ برای خاطر اینکه با جوان تماس می‌گرفتیم
در همان سالها پوستین وارونه مد شده بود و جوانانِ اهل مد آن را می‌پوشیدند؛ یک روز دیدم جوانی که از این پوستین‌های وارونه پوشیده، صف اول نماز در پشت سجاده من نشسته است؛ یک حاجی محترم بازاری هم که مرد خیلی فهمیده‌ای بود و من خیلی خوشم می‌آمد که او در صف اول می‌نشست، در کنار این جوان نشسته بود
 دیدم رویش را به این جوان کرد و چیزی در گوشش گفت و این جوان یکباره مضطرب شد. برگشتم به آن حاجی محترم گفتم چه گفتی؟ به جای او، جوان گفت چیزی نیست. فهمیدم که این آقا به او گفته که مناسب نیست شما با این لباس در صف اول بنشینید! گفتم: نه آقا، اتفاقا مناسب است شما همین‌جا بنشینید و تکان نخورید!
 گفتم: حاجی! چرا می‌گویی این جوان عقب برود؟ بگذار بدانند که جوان با لباسی از جنس پوستین وارونه هم می‌تواند به ما اقتدا کند و نمازجماعت بخواند
 برادران! اگر پول و امکانات هنری نداریم، اگر فعلا ترجمه‌ی قرآن به زبان سعدی زمانه را نداریم، اخلاق که می‌توانیم داشته باشیم؛《فی صفة المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه》.با اخلاق سراغ این جوانان و دلها و روح‌ها و ورای قالب‌هایشان بروید؛ آن وقت تبلیغ انجام خواهد شد
🗓 ۱۳۷۶/۰۳/۲۶